Anjel Lertxundi eta Internet
Badirudi Anjel Lertxundiri ez zaiola gustatzen Internet. "Internet ere ez da konponbidea, Interneteko anabasan ez baitago inolako irizpiderik", idatzi du idazleak Argian. Harritu nau, ze teknofilo zorrotza delakoan nago...
Iritzi artikulu interesgarri eta luzea dakar azken Argiak. Besteak beste, jakintza entziklopedikoa eta entziklopediak aipatzen ditu idazleak. Jakituria entziklopedikoa gaur egun eskuratzea zein zaila den. Eta zera dio Lertxundik: "Gaur ez da posible dena jakitea, inozoenari ere ez zaio bururatzen dena altzoan hartuko lukeen jakituria zirkular batean sinestea. Internet ere ez da konponbidea, Interneteko anabasan ez baitago inolako irizpiderik."
Harritu nau Lertxundik horren ezkor ikustea Internet. Bere ikuspegi humanista ez da teknologiarekiko fobiarekin nahastu orain artean. eGipuzkoa ekimenaren aurkezpena egin zuen, adibidez, Foru Aldundiarentzat iaz. Eta liburuetan eta orain Berria egunkarian duen zutabetxoan behin baino gehiagotan aipatu ditu ordenagailueekin gertatzen zaizkion anekdotak. Azken aldi honetan, Xuxen zuzentzaileak egiten dizkion trastadak aipatu izan ditu behin baino gehiagotan. Trastada informatiko horiek, gainera, hitz-jokoetarako eta okurrentzietarako eman izan diote gaia. Alegia, oker informatotik, literatura sortu izan du.
Eta, hortaz, Internet anabasa dela egia izanik ere, handik jakintzarik edo literaturarik edo holakorik sortzeko aukera baztertzea... jakituria konpletoaren giltza ere ez da, jakina, baina kakapilo hutsa ere ez. Bilatzen dakienak aurkitzen du. Etsenplu egoki bat, Argia-n bertan Pello Zubiriak idatzi ohi duen Net Hurbil atala. Etxetik, munduan zehar kazetari dabilkigu Pello, orain Cancungoarekin, bestean kafearen prezioen kontuekin... Anabasa irizpidegabean, irizpide apur bat duen norbait sartzen denean, badago zentzurik ateratzerik.
Bestetik, selekzio naturala ere, darwinismoa, prozesu itsua da, irizpiderik gabea, eta hala ere, naturaren aniztasun ederra sortzeko balio izan du.
Baina, bueno. Horrez gain, zein ondo idazten duen gizon honek. Eta behar ditugun gauzak esateko gainera.
Erantzunak
Einsteinek edo ez dakit nork esan zuen, zenbat eta gehiago jakin, orduan eta zabalago suertatzen zaizunez gauzekiko eta ideiekiko ortzadarra, zalantzak desagertu ez baina ugaritu egiten direla.
Akaso Joxemiel Barandiaranena da esaldia. "Perune Zaharre"ko baserrian amak bazekien ume hura ikasle bidaltzea komeni zela. Gure birraitona izan zuen Joxemielek herriko eskolan irakasle eta etxeko sukaldean adituta dakigu maisu zorrotz hark amari esandakoa: "Ume horrek ez din aitzurrerako balio".
Kontua da ama hark ere bere aholkua zuzendu ziola semeari seminariora bidali aurretik: "Ikusten al duk horko fruitu arbola hori? Zenbat eta karga handiagoa, orduan eta makurrago adarrak. Hik ere halakoxea behar duk: Zenbat eta jakintsuago, orduan eta apalago". Eta halakoxea izan gainera gure On Joxemiel...
Eredu ederra, gaur egun politikagintzan, futbolean, negozioetan (hau da, puntaren puntan, bihotzeko mundua ahaztu gabe, prefosta, lo ke palttaba...) hain urri dirudien benetako umiltasuna.
Lasaitzeko balioko ote dio pasadizo honek, jakintzaren anabasan, zalantzen aurrean larritzen den orori.
Nik konprenitzen dut anabasaren aipamena.
Niri gauza bera gertatzen zait liburutegietan. Ohitu gabekoa naiz, eta nire herrian patxadazko liburutegirik ez egoteak, mugatu egiten du nire gaitasuna.
Galdu egiten naiz liburutegi batean, ez dakit ezer topatzen. Ez naiz gai. Badakit liburutegiak nire galdera eta kezka askoren erantzuna erraztu dezakela.
Nire egunerokoan lagundu nazake liburu on batek. Baina horrenbeste daude, eta hainbeste hain onak. Anabasa iruditzen zait. Gutembergek inprenta asmatu izana madarikatzen dut horrelakoetan.
Noizbait ikasiko dudala pentsatzen dut halakoetan, eta liburu barik itzultzen etxera. Eta ezjakin, ezdeus jarraitzen dut. Eta kezkak eta itaunek esnatzen naute berriz ere.
Orain Internet daukat, baina kezkak areagotu egin zaizkit. Dudak ere bai. Ezer dakidan ere ez dakit.