Dress code euskaldunak, Euskadi Sarietan adibidez

Zorionak artikulua idatzi duenari: ederra. Xehetasun bat, hala ere:



Joxe Azurmendiren saria "herriak" jaso zuela esatea gustatuko zitzaion sarituari ere, baina agian zehaztapen bat merezi du: Joxe Azurmendiren anaia Joxemarik jaso zuen saria. Izenen antza bitxia da, garai bateko familia ugarietan Joxantonio, Joxemiel, Joxefermin eta halakoak izaten zirenekoa, baina Joxemari Azurmendi ez da ezezaguna euskal letretan: besteak beste, berak euskaratuak dira "Asterix"en abentura gehienak.

Joxemari Azurmendik antza du bai, Joxe Azurmendirena, eta janzkeran ere ondo imitatu zuela esango nuke, ez dakit Herria baina bai behintzat anaia.

Egunon; nire itxurari dagokionez, Elenak idatzitakoa hitzez hitz onartzea besterik ez zait gelditzen. Asmatu duzu, Elena, baita lisaburdinaren markarekin ere.



Halere ez nuen bigarren kolpe latz hau orain espero, sariaren egunetik astebete igaro eta gero. Bigarrena diot, lehena amak berak eman zidalako sariaren egunean, a ze disgustua zeukan Oñatiko señorak.



Eta banekien "ama-bokazioa" urbi et orbi zabaldu ohi dela euskal unibersoan, baina ez nintzen konturatzen amaren errieta orain eremu birtualetik ere etor daitekeela.



Kolpe latza eta merezia, aitor dut (eta gehien mintzen nauena; alkondara Manchester hiriko outlet batean erosita dago -printzipioz, supercool-, baina aizkolari-kamarero bat ematen dut, edo nik zer dakita).



Mila infernu ta deabru.

Badakigu, adibidez, errepresioaren berri emateko prentsaurreko batean mendiko janzkerak ez duela gaizki ematen, edo gizon politikariekin igande batean elkartuta, alkandora hutsa dela araua

Hori da betikoa, bai. Hori da batak eta besteak duten dress code-a, baina uste dut horiekin jarraituz ez goazela inora. Esan nuen zentzu horretan uste dudana Manifestazioetarako lookaz aritu ginenean

Hala ere dress code horietan badaude puntu amankomunak. Egunkaria auzian auzipetutako batek eta Christian rock estiloan Navidad en Navarra kantatzen duen unibertsitate ikasle batek bufanda berdina erabiltzea horren lekuko argia delakoan nago.

Errepresioaren aurkako prentsaurreko batean edo Nafarroako ikasle talde horretan ez bezala, Euskadi Sarietan ez dut dress code unifikatu hori ikusten, eta hori ez da oso normala gure herrian; izan ere oso desberdin jantziko dute Odon eta Azkunak, baina biak elkarrekin egongo badira dress code bateratu batetik gertuago daude.

Ezkertzekoa da Sustatu.com-ek egunero-egunero lortzen duen oihartzuna eta gai honen inguruan gertatu den bezala pertsona baten aipamena egiten denean, interesatuak berak erantzutea.

Asko gara Sustaturen egunerokotasuna jarraitzen dugunok eta euskal gaien inguruko informazioa -era guztietakoa, jakina- haren bidez jasotzen dugunok. Mila esker, eta segi horrela.

Barka ortografiazko akatsa.

"Eskertzekoa" zela esan nahi nuen, baina ezkerreko joera nagusitu zait eta "ezkertzekoa" atera zait.

Beste xehetasun bat ere bada, alde batera utzi behar ez litzatekeena: Jokin Mitxelenaren looka, edo itxura, edo piura.



Nor ikusi da gure herrian ttattarra jantzita? Txomin Peillen; baina noski, hura xiberotarra zen, eta gainera Parisen jaioa. Amatiñok ere bai noizbait, euskaldun burgesaren errebindikazio moduan edo, baina arrakasta handirik gabe, nolanahi ere.



Eta orain, zer eta berrogeita piko urteko oiartzuar bat alkandora lila eta kolore bereko pajaritarekin? Alemanian hamabost urte baino gehiago eramatea izan liteke horren azalpen edo aitzakia logiko bakarra.

Oso azterketa ona, Elena! Gauza guztiekin ez nator bat, baina asko gustatu zait artikulua.



Etxegoieni esan nahiko nioke Adolfo Dominguezek kalte handia egin zigula "La arruga es bella" (zimurra ederra da) esloganarekin! Ni ere lisaburdinaren gorrotatzaileen klubekoa naiz (Facebooken talde bat sortzekotan nago), baina aitortu behar dut ama begirada hori kutsatu zaidala, eta hainbat arropa plantxatu egin behar direla, gehien bat publikoan agertzeko. Gogorra da, baina...Hala ere, alkandora eta prakak niri asko gustatu zitzaizkidan, batez ere, prakak.



Zorionak, liburua oso ederra da-eta!

Gure lagun bat ere Alemanian bizi da eta momentuz ez du pajaritarik jantzi...

Etxegoienen zimurrak, berriz, ez zaizkit aipatzeko modukoak iruditzen, ederto doa morroia. Pena Ostiz ikustean, ez nuke esango pinguino jantzita agertuko zenik.



Eta dress code dela eta, badirudi enegarren mailegua

hartu behar dugula premia barik, nahiko txepel diren champions ligue, prime time eta abarrekin nahikoa izango ez bagenu bezala. Ah, eta ingelesa biziki maite dut

Eskerrik asko erantzuna eman duzuenoi parte hartzeagatik.

Batez ere Fermin Etxegoieni, post honen oinarrian dagoen inspirazioa izan baitzen. Arrazoi du ziur asko ama-bokazioa zabalduta dagoela esaten duenean, hala ere, bokazio hori ere izan daiteke ingurura begiratze soil bat: begiratu eta konturatu irudi bakoitzaren atzean zer dagoen. Baina ez da errieta, inondik inora.



Ttattarra beste euskaldun bati ere ikusi izan diogu, ez dakit Parisen bizi izan zelako, burgesaren erreibindikazioa egiten duelako ala zergatik: Jose Luis Elorzari sozialistari.

Noiz ausartuko da jendea horrelakoetara biluzik joaten? Horrelako batean niri korbata eramatea eskatuko balidate, bukaerako buztana baino ezingo lukete ikusi! Jende honek egiten duen exibizionismo erakustaldia berdintzearren ari naiz, kontuz! Ez pentsa hain baldarra naizenik.

Eta non geratzen da estiloa? Estiloa marka pertsonala bezala ulertua esan nahi dut, eta ez estereotipo baten modura. Adibidez, zer dira Fito Cabrales edo Tom Waits sonbreirua ez badute soinean? Eta Ruper Ordorika edo Elvis Costello (bideoan azaltzen dena) betaurrekorik gabe?

Dress code guztien gainetik, janzkerak ikutu pertsonal bat izan behar duela beti iruditzen zait, zerbait ezberdina.